Pies grenlandzki – oryginalny pies zaprzęgowy

Pies grenlandzki – wygląd i opis rasy

• Pochodzenie: Grenlandia (Dania)
• Rozmiar: samce 60 cm, samice 55 cm
• Waga 30-45 kg
• Sierść: krótka, o gęstym podszerstku
• Maść: wszystkie maści, białe znaczenia na nogach, piersi, kufie
• Długość życia: 10-12 lat
• Charakter: żywiołowe, chętne do pracy

Pies grenlandzki – wzorzec rasy

Pies grenlandzki to najbardziej pierwotny szpic zaprzęgowy, według FCI charakteryzujący się silną budową ciała wpisującego się w prostokąt, ostro zakończonym i silnym pyskiem, ogonem noszonym ponad prostym grzbietem, silnie umięśnioną piersią, kończynami i lędźwiami. Uszy są niewielkie trójkątne i zaokrąglone na końcach, oczy od jasno bursztynowych po ciemnobrązowe, lekko ukośne, migdałowate. Silne łapy są zaopatrzone w odporne opuszki i mocne pazury, a ogólnie kościec całego zwierzęcia można określić jako ciężki i nawykły do pracy. Okrywa włosowa tych dostojnych zwierząt jest bardzo gęsta, wyposażona w podszerstek i różnej długości włos okrywowy, który nie powinien tworzyć zawirowań ani kędziorów. Dozwolone są wszelkiego rodzaju umaszczenia, oraz znaczenia na całym ciele. Jedynie albinizm jest podstawą do dyskwalifikacji, ze względu na zdrowotne problemy (większa wrażliwość oczu na światło słoneczne).

Pies grenlandzki – charakter

Jak w przypadku wszystkich szpicy, pies grenlandzki jest bardzo niezależnym psem zaprzęgowym o silnym instynkcie łowieckim oraz stadnym. Do prowadzenia się posłusznie potrzebuje konsekwentnego właściciela, który jasno wyznaczy zasady i nieustannie będzie pracował z psem nad szkoleniem i trenowaniem nowych rzeczy. W stosunku do ludzi i dzieci jest przyjacielski, nieagresywny. Nie nadaje się na stróża posesji. Jest wyjątkowo żywiołowym psem, który doskonale odnajduje się w większej sforze. Instynkt pozwoli mu przetrwać również na wolności, dlatego nie będzie się bał uciekać z posesji. Bez problemu zapoluje na zwierzęta hodowlane takie jak kury czy króliki. Nie jest to pies dla ludzi wolących spędzać czas na kanapie, lecz dla prawdziwych sportowców, którzy podczas biegów czy zaprzęgów pozwolą psu dać ujście potrzebom przemierzania wielu kilometrów biegiem.

Pies grenlandzki – długość życia

Niestety mimo swojego pierwotnego wyglądu i charakteru, pies grenlandzki cechuje się stosunkowo krótką długością życia. Psiaki te z reguły dożywają do około 10 lat, jednak praktycznie do samego końca cieszą się dobrym zdrowiem i sprawnością.

Pies grenlandzki – zdrowie

Nie odnotowano typowych chorób genetycznych charakterystycznych dla rasy pies grenlandzki. Jednakże w związku z dużą masą dorosłych zwierząt sięgającą nawet 40 kilogramów, możliwy jest u nich rozwój wad budowy stawów biodrowych i łokciowych. Z tego powodu warto u tych psów wykonać badanie radiologiczne by ocenić ewentualną luźność torebek stawowych w 4, 6 i 24 miesiącu życia, które w późniejszym wieku mogłoby zaskutkować kulawiznami i zwyrodnieniami. Ponadto, rasa ta jest w równym stopniu narażona na wystąpienie innych chorób (padaczka, alergie, nowotwory, choroby serca) co inne rasy pierwotne. Rasa ta jest niezwykle zdrowa i odporna na mróz i wiatr, ponieważ na przestrzeni wielu lat ulegały nie tylko selekcji przez człowieka ale również selekcji naturalnej, w trudnych warunkach północy.

Pies grenlandzki – pielęgnacja

Ze względu na gęstą sierść, nieco wydłużoną na grzbiecie, szyi i piersi psa grenlandzkiego, ważne jest aby pielęgnacja obejmowała co najmniej cotygodniowe wyczesywanie, a w okresie linienia nawet codzienne by ułatwić bezproblemowe odchodzenie martwego podszerstka. Ponadto należy raz na tydzień oglądać pazury psa, by sprawdzić ich długość: w pozycji stojącej na prostych łapach, pies nie powinien dotykać czubkami pazurów podłoża, jeśli tak się dzieje, należy zwiększyć dawkę ruchu na szorstkim podłożu, tak by pies naturalnie ścierał paznokcie w trakcie chodzenia, bądź trzeba je przyciąć odpowiednimi cążkami w domu czy u lekarza weterynarii lub groomera. Istotne jest również dbanie o uzębienie naszego psiaka. Tak jak człowiek, pies narażony jest na odkładanie się warstwy bakterii na szkliwie, które po 48 godzinach zaczyna wysycać się naturalnie występującym w ślinie wapniem. By tego uniknąć, zęby psa, podobnie jak właścicieli, powinno szczotkować się codziennie, choćby zwykłą szczoteczką do zębów bez pasty. Jeśli nie zamierzamy czyścić psu zębów, powinniśmy co najmniej raz do roku (np. podczas szczepienia na wściekliznę) poprosić lekarza weterynarii o ocenę stanu uzębienia i w razie zaleceń umówić psiaka na czyszczenie.

Pies grenlandzki – żywienie

Pies grenlandzki jako wyjątkowo aktywna rasa wymaga dobrej jakości pokarmu, opartego w głównej mierze na produktach pochodzenia zwierzęcego takich jak: mięso mięśniowe, podroby, tłuszcze zwierzęce i kości bądź te z dodatki mineralno-witaminowe. Na dalszym planie w składzie naszej karmy powinny znajdować się owoce i warzywa. Wszelkie karmy znane z chwytliwych reklam z reguły mają bardzo zły skład opierając się w głównej mierze na produktach zbożowych, czyli mówiąc prosto: cukrach. Zwierzęta mięsożerne nie są zaś ewolucyjnie przystosowane do trawienia cukrów w takich ilościach, co skutkuje zwyrodnieniami trzustki a w konsekwencji cukrzycą i innymi chorobami metabolicznymi.

W przypadku trudności ze znalezieniem dobrej jakości karmy, można pokusić się o samodzielne przygotowywanie psu posiłków diety BARF, która opiera się na precyzyjnym komponowaniu porcji zawierających odpowiednie ilości różnych gatunków mięsa mięśniowego, wątroby, podrobów, kości, warzyw, alg, olejów rybnych, drożdży i innych witamin. Jest to pracochłonna metoda, która wymaga wielu obliczeń matematycznych, aby upewnić się, że nasz pupil w każdym posiłku otrzyma wszystko czego potrzebuje a nie same „cukierki”. Konstruowanie diety BARF na oko, jest poważnym błędem i prowadzi do zaburzeń równowagi wapnia do fosforu oraz azotu a w konsekwencji silnymi zaburzeniami. Skarmianie psa makaronem, ryżem, czy resztkami ze stołu jest absolutnym błędem. Koszt utrzymania dorosłego psa na zdrowej diecie to około 200-300 zł  miesięcznie, a na diecie BARF nawet 600 zł.

Pies grenlandzki – szkolenie i wychowanie

Ze względu na wysoką niezależność psów pierwotnych i silną potrzebę przynależności do odpowiedniego miejsca w hierarchii, szkolenie psa grenlandzkiego jest ważne już od pierwszych dni w naszym domu. Ważne aby szczeniaka już za młodu socjalizować z innymi zwierzętami, ludźmi, oraz zaznajomić z nowymi miejscami czy środkami transportu. Jako że psy grenlandzkie są silnymi psami pociągowymi, konieczne jest nauczyć ich podstawowych komend, takich jak stój, zostań, siad, do mnie – by uniknąć groźnych sytuacji gdy pies w trakcie zabawy pobiegnie w stronę ulicy – utrzymanie psa na smyczy w przypadku gdy ruszy „ z kopyta” może być niemożliwe. Konieczne jest nauczenie psa grzecznego chodzenia przy nodze, wtedy gdy to potrzebne, jednak należy również zapewnić psu co najmniej 10 km spaceru dziennie, na terenie w którym swobodnie będzie mógł się wybiegać i nawąchać nowych zapachów. Zamknięcie psa na podwórku jest podobne jak zamknięcie człowieka w więzieniu – teoretycznie mógłby biegać dookoła swojej celi, ale nie będzie tego robić, bo podwórko dla psa po jednym dniu staje się miejscem nieatrakcyjnym.

Pies grenlandzki – szczeniaki i hodowla

Szczeniaki hodowlane rasy pies grenlandzki są w Polsce czymś niezwykle rzadkim. Hodowli w Polsce można znaleźć dosłownie kilka i zawsze przed kupnem w nich szczeniaka powinniśmy zerknąć jak wygląda sytuacja i warunki psów w danym miejscu, by upewnić się, że wspieramy faktyczną hodowlę zrzeszoną w FCI oraz ZKwP, a nie psudohodowlę nastawioną wyłącznie na zysk kosztem dobrostanu i zdrowia zwierząt. Możliwe jest jednak nawiązanie kontaktu z hodowlami w krajach skandynawskich, pod których patronatem znajduje się ta rasa. Więcej szczęścia możemy mieć, przeglądając grupy tematyczne dotyczące mieszańców szpiców i psów pierwotnych, oraz kundelków bez rodowodu, dostępnych do adopcji za darmo. Bardzo często kundelki ras północnych mają wygląd psa grenlandzkiego z powodu dopuszczalnych praktycznie wszystkich umaszczeń dla tej konkretnie rasy. Adoptując psa spełniamy również wspaniały uczynek dla schronisk, które zwolnione miejsce wykorzystają by pomóc kolejnym zwierzętom, my zaś zyskamy przyjaciela, który nigdy nie zapomni nam wspaniałego serca. Pamiętajmy: Kundelek kocha najmocniej.

Pies grenlandzki – cena

Ile kosztuje więc rasowy pies grenlandzki z dobrej hodowli? Ze względu na niewielką ilość hodowli i stosunkowo duże zainteresowanie i kolejki, musimy liczyć się z kosztami zaczynającymi się od 5 000 zł. Dodatkowo, jeśli interesują nas psy z hodowli zagranicznych, koniecznie musimy doliczyć koszt wyrobienia paszportu dla psa i wykonania wszelkich niezbędnych szczepień wymaganych w kraju docelowym. Absolutnie nie warto korzystać z usług pseudohodowli oferujących psy bez rodowodu za ledwie kilkaset złotych, ponieważ działają one poza prawem, ignorując kalendarz szczepień i odrobaczenia, a także nie dbając o dobro psiaków, których rodzice są nosicielami chorób genetycznych. Istnieje możliwość, że całe zaoszczędzone pieniądze i tak będziemy zmuszeni wydać na zaniedbaną profilaktykę, czy wręcz leczenie groźnych chorób i powikłań.

Pies grenlandzki – historia rasy, ciekawostki

• Pies grenlandzki jest pierwotną rasą, która od tysięcy lat towarzyszyła Inuitom w trakcie transportu i polowań na foki i niedźwiedzie polarne
• Powstanie rasy było regulowane nie tyle przez ludzi, co głównie przez selekcje naturalną, eliminując słabsze jednostki z populacji
• Psy grenlandzkie umożliwiły zdobycie bieguna południowego
• Obecnie mieszkańcy Grenlandii utrzymują się również z psów ciągnących sanie, lecz tym razem dla turystów
• Psy grenlandzkie ze względu na silnie rozwinięty instynkt przetrwania doskonale odczytują środowisko: wyczuwają na które miejsca lodu nie wolno wchodzić, potrafią określić z której przerębli będą wynurzać się foki

Pies grenlandzki – dla kogo?

Wady:

• Niezależny, nawet uparty
• Silnie hierarchiczny
• Wyłącznie dla bardzo aktywnych ludzi
• Drogi
• Silny instynkt łowiecki
• Linieje
• Krótki czas życia

Zalety:

• Wytrzymały i odporny
• Doskonały do sportów
• Przyjaźnie nastawiony do ludzi

Pies grenlandzki może okazać się wspaniałym towarzyszem dla doświadczonej z rasami północnymi i prymitywnymi, aktywnej osoby. Posiadanie tego psa musi wiązać się z określonym stylem życia, by swoją aktywność poświęcić na spędzanie czasu podczas szkolenia i wychowania psa. Chociaż żyje tylko 10 lat, możemy mieć pewność, że pies grenlandzki da od siebie wszystko by uczynić życie ciekawszym i tego samego będzie oczekiwać od swojego właściciela.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Kastracja psa – kiedy wykastrować psa i co daje kastracja?

Jak wychować psa? Czy wychowanie szczeniaka może być proste?

Adopcja psa ze schroniska – porady i najważniejsze informacje

Objawy wścieklizny u psa – jak rozpoznać wściekliznę u psa?

Spanie z psem w jednym łóżku – czy to dobry pomysł? Jak oduczyć psa spania w łóżku?

Pies w samochodzie – jak przewozić psa w samochodzie?